جو بونژیورنو

(Joe Bongiorno)

آموزش پیانو کلاسیک را از ١١ سالگی رها کردم چون به دنبال زندگی با شکوهتر یک ورزشکار حرفه ای بودم. کلاس هشتم بودم که جراحت زانو در بازی فوتبال رویای ورزش حرفه ای را در نطفه کشت. در دبیرستان بود که برای اولین بار با هدف ستاره راک شدن گروهی را با دوستانم آغاز کردم. شلوار گشاد، موهای بلند و کیبورد دسته دومی که از پول کارهای خانه خریداری کرده بودم زندگی آن روزهایم بودند. پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان در سال ١٩٨٧، از زندگی شهری فاصله گرفتیم و با خانواده ام به جزیره سن خوان نقل مکان کردیم.کار آهنگسازی من درست مانند، دخترم تایلر،  تازه متولد شده بود. یک استودیوی ضبط صدا تهیه کردم و تمام وسایل مورد نیاز را هم فراهم کردم. در سن ٢٨ سالگی و در سفری به شیکاگو برای دیدن پدرم بود که با یکی از اقوام دور به نام جوان بونجورنو آشنا شدم. جوان پیانو کلاسیک میزد. پس از نواختن پیانو برای سرگرمی خانواده بود که راهم را پیدا کردم و از آن روز تا کنون کیبوردهایم خاک میخورند چون بیشتر مشغول نواختن پیانو هستم.