نئوکلاسیک

(Neoclassical)

موسیقی نئوکلاسیک یا نئوکلاسیسیس گرایشی در موسیقی قرن بیستم بود که در فاصلهٔ بین دو جنگ جهانی در واکنش به لجام‌گسیختگی ساختاریِ موسیقی رمانتیکِ متأخر، میان گروهی از موسیقی‌دانان به وجود آمد و بر آن بود تا موسیقی را به مؤلفه‌های اصیلِ دورهٔ کلاسیک، مانند نظم و انسجام، تعادل، وضوح، ایجاز، و خودداری عاطفی بازگردانَد.