آلبوم We Are Skyguards از گروه فونیکس موزیک (Phoenix Music) و گروه اپیک موزیک ورلد (Epic Music World)
favorited
از همین سبک
(10) نظرات
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
کسانی مث گروه دوازده تایتان گوش کنین ۴ تا البوم اولشون یه دنیایی برا خودش اهنگ های فرانک بار ایلیا زکی مکس لجند سبکشون قشنگه اهنگ حماسی باید تمیز باشه خیلی شلوغش نکنن دقیقا مث البوم reach the sky از گروه fearless mo motivation instrumental هرچی گوش میکنم تکراری نمیشه
آلبوم Ivan torrent
موزیک skyborn
امتحانش کن 👆😉
آلبوم really slow motion,giant apes
موزیک we need a hero
این دیگه سبکیه که میپسندیش 👆
مخصوصا ایلیا زاکی، موافقم
اهنگ حماسی را با چی گوش میکنید که براتون تکراری شده با گوشی یا اسپیکر یا هدفون هر اهنگ حماسی از بزرگان مثل هانس زیمر یا هاوارد شور یا ونجلیس تا سازندگان مثل اودیو ماشین یا نینجا تراکس و دیگران را باید با فول سیستم های فای گوش کنید تا تغییر را احساس کنید و عجیبترین ارتعاش و صدای غیر قابل باور را بشنوید
دیگه واقعا دنیای آهنگ های حماسی داره روز به روز تکراری تر میشه…
همه اینا انگار قبلا هم بودن بیشتر نوت ها تکراری هست. قشنگه هااا ولی دیگه جذابیت قدیم رو نداره.
همه اینا رو جمع کنید اثرگذاری و عمق آهنگ های بتمن بر می خیزد یا اینتراستلار نمیشه.
مثلا ترک the end یا why do we fall رو آدم گوش می کنه برای بتمن بر میخیزد تمام روح آدم منشعب میشه از حس قهرمانی و امیدواری.
یا ترک no time for اینتراستلار رو آدم گوش می کنه به معنای واقعی کلمه دیگه رو زمین نیست …
این همه هنرمند ولی هانس زیمر ۳ تا از کاراش می ارزه به تمام حماسی های دنیا.
ولی من از این آلبوم خوشم اومد 😐😂
اما درخور حرفت باید بگم تقریبا درست میگی. موزیک و موسیقی ها مثل انسان ها میمونن و دقیقتر بخوام بگم مثل اینه که تو بگی همه پسرا شبیه هم دارن میشن:| یا همه انسان ها ظاهری شبیه به هم دارن اما چیزی درونشون وجود داره که اونا رو از بقیه انسان ها متمایز می‌کنه. زیاد آدم فلسفی نیستم ولی هر موسیقی هرچند با نوت های تکراری باز هم چیزی درونشون هست که اونا رو از بقیه متفاوت تر جلوه میده و من به شخصه هربار که گوش میدم داستانی متفاوت از آهنگ های قبلی می‌شنوم
چقدر حرف زدم ساری :]
بله دقیقا منم موافقم
ولی مثل سطح بندی میمونه من خودمم بیشتر حماسیا رو دوست دارم ولی انگار بیشتر حماسی ها تو یه سطح با اختلاف کم بالا پایین میشن ولی یه معدود حماسی هایی هستن که شما ۱۰۰ بارم گوش بدی نه تکراری میشه نه حسش از بین میره مثل هانس زیمر یا استیو جابلونسکی. اینا انگار جاودانن ولی بقیه گذران درسته شنیدنی و زیبان ولی میان و میرن…
میدونی چیه وقتی اپیکایی گوش میدی که سطحشون بالاس اون موقع دیگه از هر اپیکی خوشت نمیاد … همش دوست داری یه چیزی بیاد جای اونو بگیری اما نمیشه… منم دقیقا همین حست رو دارم و خیلی کم پیش میاد از یه البوم حماسی خوشم بیاد … قبلا اینطوری نبودم اما سطح انتظاراتم بالا رفته … با این خال همیشه از اپیک لذت میبرم
هدف لذت بردن و غرق شدن در رویا و تخیل خودت هست باید بتونی با دنیای نهفته در اهنگ ارتباط بر قرار کنی